YUNUS EMRE - Şiirleri 10.Kısım

HER KAÇAN ANARSAM SENİ

Her kacan anarsam seni kararım kalmaz Allahım

Senden ayrı gözüm yaşın kimseler silmez Allahım

Sensin ismi baki olan sensin dillerde okunan

Sensin aşkına dokunan kendini bilmez Allahım

*** ***

Sen yarattın cism u cani sen yarattın bu cihanı

Mü�k senindir kerem kkaıl kimsenin olmaz Allahım

Okunur dilde destanın açılır bag u bostanın

Sen baktığın gülistansın gülleri solmaz Allahım

*** ***

Aşk bahrna dalmayan canını feda kılmayan

Senin cemalin görmeyen meydana gelmez Allahım

Zor olur aşıkın işi durmaz akar gözün yaş

Senden ayrı düşen kişi didarın gö�mez Alahım

*** ***

Aşık Yunus seni ister lütf eyle cemalin göster

Cemalin gören aşıklar ebedi ölmez Allahım

Kacan : Ne vakit ki

Kerem : Cömertlik

Cism u can: Beden ve Ruh

Kan : Maden Ocağı

Didar : Allahın cemali,yüz

TEHİ GÖRMEN SİZ BENİ

Tehi görmen siz beni dost yüzün görüp geldim

Baki devr-i rüzgigar dost ile sürüp geldim

Oldur söyleyen dilde varlık dostundur kulda

Varlığım hep ol ilde ben bunda garip geldim

*** ***

Bezirganam mataım çok dest-girim ustadım Hak

Ziyanım assıya cümle anda değişip geldim

Yer u gök yaratıldı aşk ile bünyad oldu

Toprağa nazar kıldı aksırdı durup geldim

*** ***

Gördüm yedi tamusun anda sekiz uçmağın

Korkudan günahımı anda sızdırıp geldim

İşi oldum kudretten bahanem bir avretten

İnayet oldu Hak'tan ölü dirgörüp geldim

*** ***

Adem olup durmadan nefsin boynun burmadan

Yanıldım buğday yedim uçmaktan sürülüp geldim

Musayla Tur'a çıktım binbir kelime dedim

Bu Hak bizi ne bilsin anda bilinip geldim

*** ***

Nuh oldum tufan için çok duruştum din için

Duymayanın tagadan suya boğdurup geldim

Yalan değildir sözüm bak yüzüme aç gözün

Dah'örtülmedi izim uş yoldan erip geldim

*** ***

Çerçiş oldum basıldım Mansur oldum asıldım

Hallac pamuğu gibi bunda atılıp geldim

Eyyüb oldum tenime cefa kıldım canıma

Çağırdım Sübhanıma kurtlar duruyup geldim

*** ***

Zekerya oldum kaçtım erdim ağaça geçtim

Kanım dört yana saçıp tepem deldirip geldim

Yalınız Sübhan idi peygamberler can idi

Yunus hod pinhan idi suret değişip geldim

Dirgörmek : Diriltmek

Taga : Taka, büyük kayık

Pinhan : Gizli

Dürümek : Bir araya getirmek

BEN BİR ACEB İLE GELDİM

Ben bir aceb ile geldim kimse halim bilmez benim

Ben söylerem ben dinlerem kimse dilim bilmez benim

Benim dilim kuş dilidir benim ilim dost ilidir

Ben bülbülem dost gülümdür bilin gülüm solmaz benim

*** ***

Ol dost bana gelsin demiş sundum kadeh alsın demiş

Aldım kadeh içtim şarab ayruk gönlüm ölmez benim

Ne Tür'üm var ne durağım hiç yerde yoktur kararım

Hakk'a münacaat etmeye belli yerim olmaz benim

*** ***

Sor durduğum yeri bana gelirsen gösteren sana

Bir zerrece Hak'tan ayrı gözüm nesne görmez benim

Tur dağında bir tecelli gör Musi'ye neler kıldı

Yunus eydur Hak katında sözüm geri kalmaz benim

*** ***

Tecelli : Görünmek

Ayruk : Ayrı, başka

Göğnü : Yanmak, yanık

Tap : Yeter, kafi

Zari kılmak : Ağlamak, inlemek

Dar : Ev, yurt, darağacı

Munkir : İnkar eden

HER KANCARU DÖNER İSEM

Her kancaru döner isem aşk iledir işim benim

Öldür gönlümde teşvişim hem aşktır yoldaşım benim

Aşıklara göynür özüm onuncun faşolur razım

Göriceğiz aşıkları kaynar içim dışım benim

*** ***

Bu aşk bize rahmanidir hem canımızın canıdır

Onun icin şeytan ile her dem bu savaşım benim

Benim canım bir kuştur kim gövdem onun kafesidir

Dosttan haber geliceğiz birgün uçar kuşum benim

*** ***

Geldim dünyayı seyrettim ya bugün ya yarın gittim

Ben bunda eğlenemezem bunda bitmez işim benim

Yunus eydur ben aşıkam hem aşıkam hem sadıkam

Bu ayruk aşıklar gibi yoktur arayışım benim

*** ***

Kancaru : Nereye

Teşviş : Kargaşalık

Göynümek : Kendi kendine yanmak

Faşolmak : Açığa çıkmak, belli olmak,

Raz : Sır, gizli şey

Rahmanı : İlahi

Arayış : Sus, bezek

Not: Yunus Emrenin okadar çok ve güzel şiirleri varki onları bu şekilde editledik...